zaterdag 23 juli 2011

Geen toppoging

Mijn alarm loopt af om 03:00 uur maar ik ben al wakker. Ik hoef niet lang te twijfelen of een toppoging er nu in zit. Ik hoor de sneeuw nog steeds vol tegen de tent slaan en als ik de tent een stukje openrits en mijn hoofdlamp naar buiten schijn, zie ik niets. White-out en sneeuwbuien. Nu omhoog gaan zou heel dom zijn. Geen toppoging dus... Ik verzet mijn alarm naar 07:00 uur en terug in mijn warme slaapzak val ik weer snel in slaap. Om zeven uur sneeuwt het nog altijd en buiten is het zicht 3-5 meter. De verse sneeuw drukt het tentdoek steeds verder in elkaar. Dit wordt helemaal niks. Ik wil geen domme risico’s nemen en daarbij kan ik in mijn eentje niet de hele weg naar de top en terug sporen door deze verse pak sneeuw. Hoger dan dit zal ik dus niet komen, daar moet ik me bij neerleggen. Balen, maar het is niet anders. Geen top... nog niet eens een poging. Nu gaat het er vervolgens om dat ik naar beneden moet komen. Ik heb voldoende eten en gasblikken maar over 1,5 dag moet ik in het vliegtuig naar huis zitten en kan hier dus niet te lang vast zitten. Liggend in mijn slaapzak luister ik naar de vallende sneeuw die nu al meer dan 20 uur onafgebroken valt. Om het halfuur kijk ik naar buiten of ik al iets zie in de white-out. Om 09:30 uur zie ik iets lager het eerste vlaggetje. Daarachter is het weer wit, maar voor mij is dit voldoende. Snel prop ik al mijn spullen in mijn rugzak, worstel me met koude vingers in mijn schoenen en begin aan de afdaling...weg hier!
.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)