dinsdag 19 juli 2011

Geroosterd schapevlees in BC

Ook in de ochtend is mijn maag nog steeds van slag. Zo ook het weer, want opnieuw is het basiskamp wit van een verse laag sneeuw als ik de tent openrits en mijn hoofd naar buiten steek. Met korte broek dribbel ik met samengeknepen billen naar de toiletten. Terug in mijn slaapzak besef ik dat ik vandaag nog niet omhoog kan. Een verloren dag die ik liever hoger op de berg als reserve had gehad, maar het is niet anders. De tijd begint te dringen en ik ben bijna nog de enige die aan de top denkt. Eveline is nog niet hersteld en Vadim heeft het allang opgegeven. De drie Singaporezen laten zich leiden door hun dragers die het blijkbaar voor het zeggen hebben en waarvan ik ook niet verwacht dat die nog heel hoog gaan komen. Jammer, jammer, maar ik moet me wel op de top concentreren. Ik heb nog steeds een kans, hoewel die wel kleiner aan het worden is. Mijn maag rommelt al wat minder en ik kan zelfs genieten van het schapevlees wat aan rijgpennen boven houtskool wordt gebakken. Heerlijk vlees. Ook het avondeten is wederom voortreffelijk en ondanks dat mijn maag nog af en toe protesteerd, negeer ik het gewoon. Behalve dan die keren en ook weer midden in de nacht als ik toch gedwongen wordt om haast te maken. Maakt niet uit, morgen weet ik dat het over is. Morgen ga ik omhoog.
.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)